Un monde à l'autre

Mieszanka zapachu benzyny i zimnego metalu, muzyka tutaj brzmi jakby dudniła po asfalcie, jak silnik na czerwonej linii. Słowa są jak graffiti na ścianach: poszarpane, bezczelne, ale szczere. Między wierszami czuć nie tylko dym i hałas ulicy, ale także zmęczenie tym wyścigiem, chęć choćby na chwilę wynurzenia się z nurtu, aby przestać żyć„według zębatej skali” i po prostu oddychać.

Wszystko brzmi zuchwale, z żartobliwymi obrazami, jakby kadry z filmu akcji, gdzie bohaterowie są niezniszczalni, ale w głębi kieszeni i tak ukryte jest serce w kaburze. A pod tym„vroom vroom” nie kryje się brawura, ale sposób na to, aby nie zwariować – przechodzenie z jednego świata do drugiego, dopóki życie samo nie zdecyduje, gdzie jest meta.