Anno Fantastico

Rok, w którym wszystko szło źle, a jednocześnie idealnie. Pieniądze chrupią, silnik ryczy, ciało ogrzewa kanapę, a pamięć butelkę. Świat wokół dawno przestał być uczciwy, ale za to stał się hojny w pokazy. Tutaj każdy wróg jest potencjalnym fanem, każdy błąd to wers dla nowej zwrotki, każda noc to premiera kolejnego „fantastico”. Pachnie benzyną, pudrem i cynizmem koktajl, którego nikt nie zamawia, ale wszyscy piją. Śmiech zagłusza niepokój, lajki zastępują alibi, i tylko w przerwach między bitami słychać, jak gdzieś w środku jednak drży coś żywego. Wydaje się, że święto nigdy się nie skończy, po prostu zmieni filtr i markę samochodu.