Jalouse

Każda próba „po prostu odpowiedzenia na wiadomość” kończy się katastrofą. Zwłaszcza jeśli wiadomość jest od byłej. Wszystko zaczęło się niewinnie od „jak się masz”, a skończyło się utonięciem we własnych uczuciach, dumie i kilku wątpliwych decyzjach. Tam, gdzie należało milczeć, włączył się egocentryczny wewnętrzny reżyser i teraz scena to chaos, ale z doskonałą ścieżką dźwiękową. Taniec na granicy wstydu i pożądania, gdzie każdy bit brzmi jak „dlaczego znowu”, a każdy refren jak próba przekonania siebie, że wszystko jest pod kontrolą. Właściwie to oczywiście nie. Po prostu ktoś znowu pomylił dumę z miłością i rzucił się po uszy w to samo "gówno", ale za to z bitem, który buja lepiej niż jakiekolwiek przeprosiny.