Pilote

Benzynowy zapach nocy, okna w połowie opuszczone, miasto – jak taśma filmowa, gdzie każda scena przelewa się w neon. Tu nie chodzi o uczucia - tylko o inercję. Kiedy silnik ryczy głośniej niż myśli, a cisza kosztuje zbyt drogo. Wszystko wydaje się być pod kontrolą, ale w środku panuje wieczny „tryb misji”: zarobić, zdążyć, nie wpaść, nie zakochać się. Śmieje się, ale oczy się nie uśmiechają – po prostu przywykł, że nawet miłość mierzy się kursem euro. Dziewczyna obok jest piękna, błyszcząca jak okładka, ale też zna cenę nocy bez snu i rozmów, gdzie słowa zastępują banknoty. Beat płynie gładko jak koła po asfalcie po deszczu, a gdzieś w tym szumie – dziwne uspokojenie. Takie, jakie mają ci, którzy od dawna nie szukają spokoju.