DRAGONS

Noc pachnie haszyszem i skórzanymi metkami – jakby ktoś postanowił zamienić emocje na walizki z pieniędzmi i pudełka z plombami. Szare obietnice rozbijają się o kryształowe łańcuszki, a w rytm bitów zapomina się o wszystkim: imionach, błędach, cudzych łzach w salonie. Tutaj miłość nie jest świętą sprawą, ale niebezpiecznym nawykiem, od którego robi się niedobrze i chce się więcej; przyjaźń mierzy się wiernością w działaniu, a oddanie – ciężarem medali na szyi.

Sarkazm prześlizguje się między wierszami, ale nie odbiera ciepła: wrażliwość chowa się pod brawurą, a każdy wers jest jak pognieciona koperta z oznakami życia. Kurz na butach, dym w płucach, pieniądze na półce i odbicie, które nie słucha zasad – wszystko to brzmi z takim samym obojętnym urokiem, jak cicha papieros po głośnej kłótni.