Oppio

Kiedy zgiełk świata staje się zbyt głośny, pomaga włączenie ścieżki dźwiękowej, gdzie pewność siebie pachnie drogą wodą kolońską i brzmi w basach. W tym rytmie nie ma wątpliwości, tylko równy bit i krok kogoś, kto już wszystko zrozumiał o fałszu wokół. Świat chce odpowiedzi, ale tu ich nie dostaje: jest tylko spokój, pieniądze i lekki posmak dymu, który drapie w gardło. Przez wiersze przebija się uśmiech, jakby wszystkie te rozmowy o tym, kto ile jest wart, dawno się już znudziły. Najważniejsze, że kurtka leży idealnie, kroki brzmią w rytm muzyki, a w głowie panuje całkowita cisza. Podczas gdy inni mierzą marki i lajki, ktoś po prostu podnosi kołnierz i idzie dalej, jakby noc należała tylko do niego.