Poursuite

Tutaj wszystko pędzi z prędkością nocnej autostrady: światła reflektorów, serce w gardle, miłość i gniew przeplatają się tak, że nie da się ich oddzielić od siebie. W piosence jest zarówno namiętność, jak i zmęczenie nią, kiedy chce się jednocześnie nacisnąć pedał gazu i wyskoczyć z samochodu w trakcie jazdy.

Głosy brzmią jak dialog bez odpowiedzi – to czułość, to oskarżenie, to przyznanie, że jest za późno i za wcześnie jednocześnie. Jest w tym szalona piękność: chcieć„teraz”, pomimo wątpliwości i zasad. Muzyka wciąga w wir, gdzie droga prowadzi do przodu, a wszystko, co pozostaje, to płonąć, kochać i gubić się w ciemności, aż rytm zagłuszy wewnętrzny hałas.