Margarita (con Marracash)

Telefon dzwoni o trzeciej w nocy, a powietrze jest jakby lepkie od niedopowiedzeń. Słowa ślizgają się po ekranie jak palce po szkle kieliszka z margaritą. Wszystko wygląda łatwo: kwiat w palcach, muzyka, śmiech, ale w tej lekkości kryje się pęknięcie, które od dawna narastało. Wydaje się, że miłość po prostu wyszła zaczerpnąć powietrza i zgubiła się gdzieś między parkietem a Siri. On filozofuje o monogamii, ona się uśmiecha i pociąga łyk. Ktoś wyraźnie wygrał w tej grze, ale raczej nie pozostał szczęśliwy. Świat błyszczy, jakby wszystko było pod kontrolą, choć pod skórą wrze gorączka, przed którą nie chroni nawet granit. I podczas gdy jeden obejmuje łóżko zamiast ciała, drugi udaje, że po prostu zapomniał oddzwonić.