Anche Stasera

Miłość z prędkością dwustu bez hamulców, bez zasad, z papierosem i zapachem skóry pod kołdrą. Wszystko jest zbyt głośne, zbyt bliskie: słowa, krzyki, pocałunki, szum deszczu o szybę. Wydaje się, że świat dawno się zawalił, a ci dwoje wciąż się kłócą i całują, jakby to było jedno i to samo działanie. Ciepło ciała ustępuje miejsca lodowatemu powietrzu, potem znów gorąco, i znów zimno – wieczna sinusoida tych, którzy nie potrafią kochać spokojnie. Wiedzą, jak bardzo można się do siebie przytulić, i jak słodko jest nie pamiętać, od czego zaczęła się kłótnia. Wszystko się rozpada i skleja na nowo, jak stara płyta winylowa z pęknięciami, która wciąż odtwarza ich piosenkę.