melodrama

Jakby przemoczony bilet na szybki pociąg, utknięty między stronami starego pamiętnika – pachnie deszczem, wodą żarową i czymś niewypowiedzianym. Dwoje wydaje się być blisko siebie, ale każdy jest w swoim przedziale: on walczy z uczuciami, ona liczy siniaki pod oczami. Wszystko płynie jak farba po papierze, a ból i tak nie znika, tylko staje się piękniejszy.

Piosenka brzmi jak moment, w którym rozumiesz: miłości nie da się cofnąć, ale nie da się jej też wyrzucić – jak ten dziwny utwór bez tytułu, którego nie da się znaleźć w Shazamie, ale który wciąż gra w środku, nawet gdy pociąg już dawno odjechał.