Uno squillo

Cisza w słuchawce i nagle krótkie „pik”, jak wystrzał z przeszłości. Wszystko już nie jest takie samo: przyjaciele się rozproszyli, stare marzenia spłonęły razem z tymi stronami, które wydawały się wieczne. Ale wystarczy, że ktoś zawoła, a nogi same niosą przez dym, pieniądze, hałas i wieczny niedosyp. W każdym „tak, wszystko w porządku” słychać zmęczone „boh”, ponieważ nawet na szczycie, gdzie błyszczy sukces i chrupie Moncler, wciąż brakuje jednego głosu. Ścieżka dźwiękowa człowieka, który wyszedł z błota, ale na butach sportowych nosi jego ślad. Głośny, pewny siebie, z posmakiem smutku i lekkiego szaleństwa, jak noc, gdzie dudni muzyka, ale w środku wciąż jest zbyt cicho.