Sto bene al mare

Morze jako przerwa od samej idei bycia kimś. Fale szepczą, że można się nie spieszyć, nie budować kariery, nie mierzyć sensu ilością kieliszków w CityLife. Słońce topi troski, zamieniając je w leniwe pęcherzyki powietrza, które wypływają i pękają bez śladu. Wszystko staje się nieco lepkie, nieco słone, ale zaskakująco lekkie, jakby życie na chwilę postanowiło dać sobie dzień wolny od powagi. I w tej beztroskiej błogości mieszają się zapach kremu, Marlboro i aluzje do dramatu miłosnego, który już nie boli, a po prostu błyszczy gdzieś w odbiciu słońca na wodzie. Wydaje się, że nic nie jest rozwiązane i nie trzeba niczego rozwiązywać. Można po prostu oddychać, śmiać się i pozwolić sobie na szczęście bez powodu, przynajmniej do zachodu słońca.