Superclassico

Bicie serca zamiera tak, jakby w piersi ogłoszono mecz ligowy: każde spotkanie spojrzeń to jak derby, gdzie zamiast gwizdka emocje raz wznoszą, a raz powalają na ziemię. Zakochliwość miesza się tu z irytacją, jakby sympatia przyszła w gości z wiadrem szaleństwa i zostawiła po sobie kilka rozbitych oczekiwań; jednocześnie przeraża i podnieca, co sprawia, że chce się jednocześnie odskoczyć i zostać w deszczu. Delikatna ironia przebija się, gdy wydaje się, że część innej osoby zadomowiła się gdzieś blisko własnych wspomnień i odmawia wyprowadzki. Przyjemne zamieszanie w głosie i gestach jakby miało stać się bardziej elastyczne, ale etykieta nie przewiduje elastyczności. Pragnienie ochrony przed głupcami współistnieje ze świadomością, że własne wady również pod lupą nie wyglądają lepiej; stąd pojawia się uśmiech bez goryczy, nieco szalony i szczery. Muzyka pozostawia wrażenie nieodległych wakacji od uczuć, raz bolesnych i zabawnych, raz ciepłych i zrozumiałych, jak dziennik pisany między wierszami meczu i tańca. Produkcja telewizyjna Borotalco Reżyser i montażysta: Gianluigi Carrella Operator: Federico Tamburini Producent wykonawczy: Matteo Stefani, Andrea Biscaro Producent liniowy: Matilde Composta, Tommaso Spagnoli Producent: Jacopo Colamartino Ostry fokus: Andrea Cassina Asystent kamery: Jacopo Ambrogio Stylista: Anna Pastore Wizażystka: Giorgia Lecce Scenograf: Cecilia Maria Perotti Główny elektryk: Francesco Gentili Drugi elektryk: Gabriele Leone Główny chwytacz: Mario Zacchetti Chwytacze: Mohamed Ali, Mara Recanello Zdjęcia/wideo zza kulis: Byron Rosero Kolor: Butic Studio NYC Efekty wizualne: Finalbyte Wyspa A&R: Federico Cirillo Asystenci produkcji: Leonardo Bosatra, Paolo Randazzo, Jacopo Riva, Lorenzo Massa Saluzzo Administracja: Agnese Incurvati, Annamaria Modica Lokalizacja: Laboratorium Oto (Lecco) Podziękowania: SQ Kids, Dreaming Casting, Luca Degani.