Dis-moi que tu m'aimes

Wulgarne słowa i gangsterski styl nie są tu ukrywane, a wręcz przeciwnie – podkreślają wewnętrzne pęknięcia. Za prędkością, głośnymi silnikami i brawurą wyczuwa się dziwne ciepło: strach przed pozostawaniem bez miłości i nadzieja, że ktoś jednak stanie się kamizelką kuloodporną, spadochronem, miękkim lądowaniem. To nie jest piosenka o idealnej parze – to kronika przetrwania dwojga ludzi, którzy trzymają się razem, nawet gdy świat wokół nich przypomina tor przeszkód.

Wszystko brzmi jak wyznanie z upartą czułością: między żartami, groźbami i przysięgami prześlizguje się pragnienie prostego„kocham”. I niech życie pędzi z prędkością 250 km/h po autostradzie, a za plecami szumi przeszłość, przed nami i tak rysuje się tunel z światłem – tam, gdzie można spokojnie oddychać, śmiać się z tych samych żartów i nie bać się upadku.