Putana

Miłość tutaj pachnie ulicą, benzyną i czymś, co łaskocze pamięć, jak stare zdjęcia w telefonie. Nie chodzi tu o świeczki i szampana, ale o„numer w głowie, jeśli zepsuję kartę SIM”. O tych, którzy nie obiecują wieczności, ale mimo to marzą o„pocałunkach od stycznia do stycznia”. Wydaje się, że to dwoje zwykłych ludzi – tylko jeden z głową w chmurach, drugi – w problemach, ale gdzieś pośrodku między nieszczęściami a śmiechem rodzi się między nimi coś prawdziwego.

Muzyka kołysze, jakby samochód pędził nocą po autostradzie – bez trasy, ale z włączonymi światłami uczuć. I niech nikt nie wie, co będzie za dziesięć lat, teraz – to właśnie„i tak kocham, choć trochę nie na czasie”.