Catalina

Słodka rozkosz tropikalnego wieczoru, kiedy powietrze wydaje się tańczyć w rytm muzyki i nic nie wymaga pośpiechu. Wszystko wokół lśni delikatnym światłem witryn sklepowych, od których nie chce się odchodzić, a raczej rozpłynąć się w nich. Pomiędzy żartem a flirtem rozbrzmiewa głos – jak u bohatera, pewnego swojego uroku i nieco zbyt pochłoniętego samym procesem ratowania pięknej damy. Trochę kinowo, trochę celowo – jakby scena ze starego filmu, gdzie namiętność podana jest z lekką autoironią.

Melodia ciągnie za sobą jak wstążka we włosach na wietrze: figlarna, zmysłowa, bez obietnic. Nie chodzi tu o miłość na zawsze – chodzi o chwilę, którą chce się przeżyć z blaskiem, nawet jeśli jutro wszystko stopnieje jak lód w szklance.