Alo Alo

Połączenia donikąd, niedopowiedzenia na linii i lekka mgła w głowie – jakby sama noc szeptała do słuchawki coś niezrozumiałego, ale ważnego. Pomiędzy„halo” a sygnałami kryje się całe życie: trochę żalu, trochę dumy i nawyk udawania, że wszystko jest pod kontrolą.

Słychać muzykę, migają ulice, a myśli krążą jak sygnały po przewodach. Ktoś odchodzi, ktoś zapomina oddzwonić, a ktoś po prostu wyłącza dźwięk, żeby choć przez chwilę pobyć w ciszy. Świat po drugiej stronie telefonu – nieco szorstki, nieco liryczny, ale zaskakująco żywy.