Love Like This

Są stany, których nie da się ująć w słowa – są zbyt obszerne, zbyt gorące, zbyt promienne. Jakby ciało gotowało się od środka, a powietrze stawało się słodkie, przejrzyste, lekko elektryzujące. Trudno uwierzyć, że jest to w ogóle możliwe w zmęczonym świecie, w którym częściej toniesz niż oddychasz.

I nagle pojawia się to uczucie: bije w piersi, wyrywa się na zewnątrz, jak koło ratunkowe i kosmiczny prezent jednocześnie. Nie ma tu logiki ani analizy – tylko żar, cudowna miękkość i poczucie, że nie trzeba już więcej szukać. Bo wszystko, co było wcześniej, wyglądało jak blade próby. A tutaj – sama rzeczywistość w czystej postaci, bez alternatywnych wariantów.

Brzmi jak zaproszenie: zanurzyć się, zaufać, rozpuścić się do ostatniej komórki. I nawet jeśli jutro znów nadejdzie zgiełk i hałas, pamięć o takim cieple już nie odpuszcza.