No Bailes Sola (NSM25)

Uśmiech po długiej przerwie jest jak pierwszy łyk zimnej wody mineralnej w lipcowym upale. Na początku jest to nieprzyzwyczajone, ale potem tak smaczne, że nie można się zatrzymać. Kroki taneczne łączą się ze sobą, a miasto jakby zamiera i pozostawia miejsce tylko dla muzyki. Nie ma tu miejsca na samotność: nawet jeśli przyszłaś sama, rytm i tak znajdzie partnera – choćby w odbiciu witryny sklepowej, choćby w przypadkowej dłoni wyciągniętej z uśmiechem.

Trochę dramatu, trochę zuchwałej romantyczności, a wszystko to na tle plaży, imprez i korespondencji w stories. W każdym wersie – uporczywe„nie tańcz sama”, jakby to była główna zasada życia, gdy wokół jest tyle światła i ciepła. I choć kiedyś próbowano ukraść serce, teraz reaguje ono tylko na bas i śmiech, który rozpływa się w muzyce.