otro día más

Wiadomości płoną, a na ramionach - kamizelka kuloodporna Gucci jako absurdalny dodatek do wyjścia na światło dzienne: jednocześnie prowokacyjna i dziecinnie ochronna. Wokal jest jak notatka z ostrymi krawędziami – o prostych rzeczach, które palą mocniej niż sensacje, o łzach, o karmie, o chwili, kiedy rachunek zostaje w końcu spłacony i można sobie przypomnieć, że życie to nie tylko przetrwanie. Surowy i ciepły jednocześnie: jest tu dym papierosowy, próba postawienia kropki i skąpy uśmiech przez to wszystko.

Refren brzmi jak mantra dla upartych optymistów – kolejny dzień, kolejne pragnienie życia wiecznego, ale bez patosu, raczej jak zastrzyk nadziei. Przeżegnać się na ulicy, przywitać się z sąsiadem w symulacji, bać się nie meteorytu, ale bardziej przyziemnych nieszczęść – wszystko to zamienia się w poszukiwanie prostego motywu: jeśli w pobliżu jest ktoś, z kim chce się dzielić poranek, nagle pojawia się sens. Lekka ironia w głosie nie pozwala, by przygnębienie utrzymało się na dłużej – to bardziej obserwacja niż skarga, bardziej zaproszenie do życia niż wyrok.