Devastante

Jakby ktoś znów włączył stary film o miłości, ten, w którym światło drży w oknach obcych mieszkań, a dym papierosowy miesza się z rozmowami o głupotach i wieczności. Wszystko jest trochę inaczej: neon miga, słowa się plączą, serce udaje, że potrafi być silne. Ale czy właśnie na tym nie polega prawdziwa próba nie utonięcia w tym, co już utonęło? Miłość nie jest tu z kokardkami i ścieżkami dźwiękowymi o szczęściu. Raczej z połamanymi kostkami, z ironią na ustach, z zmęczonym „i tak cię chcę”. Z tych uczuć, które nie dają spać, a jednocześnie nadają sens porannej kawie. Kiedy już wszystko zostało powiedziane, ale usta wciąż szepczą „jeszcze raz”. Reżyser: Amedeo Zancanella Dyrektor kreatywny: Tommaso Bordonaro Producent wykonawczy: Matteo Stefani Operator: Alessandro Maiorano Producent liniowy: Andrea Vetralla, Matilde Composta Producent: Matteo Pani Stylista: Lorenzo Oddo Asystent mody: Paolo Sbaraglia Korekcja kolorów: Enrico Valoti Wywiady: Veronica Vezzoli, Sara Esposito. Za kulisami: Kali Juga