Attacchi di panico

Jest w tym coś z filmów dla nastolatków, gdzie bohaterowie pędzą nocnymi ulicami na starym skuterze, a za plecami mają całe życie, którego jeszcze nie znają. Trochę dymu, trochę paniki, trochę wiary, że miłość może być lekarstwem na wszystko. Świat się rozpada, ale w środku brzmi bas, i to z jakiegoś powodu uspokaja. Wydaje się, jakby wszechświat postanowił mrugnąć: tak, będzie bolało, tak, zgubisz drogę, tak, znowu udasz, że wszystko masz pod kontrolą – ale pod skórą, gdzieś głęboko, pulsuje magia. Ta sama, która zdarza się, gdy dwoje zagubionych ludzi odnajduje się w ciemności i nagle zdaje sobie sprawę: czasem nawet panika może być sposobem na oddychanie.