APARTMENT

W pokoju unosi się dym, gęsty i słodki jak wspomnienie, które nie chce wywietrzyć się. Wszystko dzieje się powoli – spojrzenia, ruchy, oddech – jakby ktoś nacisnął„powtórz” na starej taśmie. Nowa twarz, te same intonacje, ten sam nawyk łagodnego kłamstwa, jakby z troski. A to tylko bardziej kręci w głowie.

Przeszłość powraca nie jako dramat, ale jako ciche echo – w zapachach, gestach, półtonach. To zabawne i bolesne uświadomienie sobie, że historia napisała się sama, tylko pod innymi imionami. A jednak są chwile, dla których warto zostać, choćby na kilka uderzeń serca, w tym zadymionym apartamencie, gdzie czas znów leci, podczas gdy ktoś leży na kimś i udaje, że to pierwszy raz.