Akureyri

Są takie wieczory, które chciałoby się zapakować w wełniany koc i schować przed jutrzejszym porankiem. Kiedy za oknem nie ma ani zorzy polarnej, ani żadnych szczególnych cudów – a mimo to jest ciepło. Po prostu dlatego, że obok jest ktoś, kto potrafi milczeć we właściwy sposób.

Muzyka brzmi delikatnie, jak oddech pod kołdrą: trochę smutno, trochę przytulnie, z tym samym niezręcznym„zostań jeszcze trochę”. Tutaj miłość nie jest głośna, bez dramatu i patosu – po prostu próba przedłużenia chwili, zanim świat przypomni sobie, że trzeba wstać. I nawet jeśli świt nie nadejdzie, tego światła – od dwóch osób obok – i tak wystarczy.