NINAO

Sen na granicy jawy, gdzie rzeczywistość rozpływa się w szumie bitów i półwarstwach wspomnień. Tutaj słowa brzmią jak echo przeszłych błędów – trochę żalu, trochę brawury, a wszystko to pokryte gęstą zasłoną nocy. Muzyka jakby porusza się przez dym i neon, podczas gdy serce szuka rytmu, w którym można pozostać przy życiu. W każdym dźwięku słychać upartą próbę niepamięci, a po prostu płynąć naprzód, nawet na oślep. Wychodzi to pięknie na swój sposób: trochę zagubione, trochę heroiczne, jak u tych, którzy już dawno nie czekają na światło, ale mimo to idą mu na spotkanie.