Kids with Guns

Świat lekko się przekrzywił – jakby ktoś przechylił horyzont i wszystko, co znane, przechyliło się na bok. Dźwięk jest głuchy, lepki jak neonowa guma, utknięta między zębami betonowego miasta. Dzieci z zabawkami przypominającymi broń bawią się apatią i władzą. W ich spojrzeniach widać zmęczenie przyszłością, która jeszcze nawet nie nadeszła. Wszystko wokół miga, naciska, mruga reflektorami – a w środku ktoś cicho kręci pokrętłem głośności chaosu.

W tej piosence jest dziwny spokój – kiedy wszystko się wali, a ty po prostu obserwujesz, jak popiół opada równo, jak śnieg. I wydaje się, że potwory to nie ci na zewnątrz, ale ci, których wychowano w środku, przy muzyce z łagodnym beatem i niewyraźnym„easy does it”.