Синее небо

Czasami ból to po prostu nieostrożny ruch po szkle. Przesunąłem palcem i pozostała rysa w kształcie pocałunku. Wydawałoby się, że wypuściłeś wszystko, odpuściłeś, a potem nagle gdzieś nad głową znów pojawiło się to samo błękitne niebo – czyste, ogromne, jak szansa na nowy początek.

Miłość odeszła, ale nie pozostawiła po sobie ruin, a jedynie delikatny ślad – jak deszcz po burzy, który pachnie odnową. Niech szczęście nie nadejdzie od razu i nie z tym samym, ale teraz w każdym oddechu jest przestrzeń. I nawet jeśli serce wciąż cicho grzmi swoją wewnętrzną burzą – przed nami już świeci niebo. Tak niebieskie, że nawet smutek pod nim jest jakoś piękny.