Ветер догнать

Miłość czasami nie przychodzi cicho, ale wraz z wiatrem, który powala z nóg i wyrzuca z głowy wszystkie rozsądne myśli. Wydaje się, że przed chwilą była cisza, a już żagle są napompowane, serce huczy jak silnik starej łodzi motorowej, a chmury same się rozstępują. Wszystko wokół jest jakby na krawędzi: albo lot, albo upadek. Ale lot jest tak piękny, że aż strach prosić o lądowanie.

W tym powietrzu jest coś elektryzującego – nie burza, ale lekkie szaleństwo, kiedy świat nagle dzieli się na przed i po. Światło staje się jaśniejsze, gwiazdy świecą mocniej, a cisza między słowami jest głośniejsza niż jakiekolwiek wyznanie. Pozostaje tylko trzymać kurs na światło i mieć nadzieję, że wiatr nie zmieni kierunku, zanim zdążysz zrozumieć, dokąd dokładnie cię niesie.