Небо в алмазах

Ciche cud pod kołdrą snu. Wokół ciepłe światło, jakby ktoś rozsypał po niebie cukier puder z gwiazd. Głos delikatnie szepcze o wieczności, ale nie tej, gdzie filozofia i smutek, ale tej, gdzie pachnie mlekiem, dzieciństwem i nowym porankiem. Tutaj szczęście nie jest głośne, ale ciche, prawie kołysankowe. Oddycha obok, przeczesuje włosy, śpiewa o aniołach i marzeniach, które posłusznie lecą, gdy zamyka się oczy. Świat na chwilę staje się prosty: niebo w diamentach, serce w dłoniach, a wszystko na świecie - dla jednego„mojego synka”.