Tour du monde

Miłość nie polega tu na wyznaniach pod księżycem, ale na flircie na granicy turbulencji – kiedy uczucia i ryzyko siedzą przy jednym stole z szampanem i plikiem banknotów. Ona jest zagadką w makijażu, jak niespodzianka z„Kinder”, on jest pewnością siebie na autopilocie, który pędzi„w katimini” po nocnym mieście. Pomiędzy nimi jest elektryczność i odrobina szaleństwa: obietnice dotyczące Walgalli, Panamy i Himalajów brzmią głośniej niż„kocham cię”.

Muzyka wydaje się oddychać w rytmie pulsu, gdy spotykają się namiętność i pewność siebie. Wszystko jest nieco niepoważne, nieco niebezpieczne, ale niezwykle żywe – jak historia, w której nikt nie wie, jak się skończy, ale na pewno wie, że nie będzie nudno.