踊り子

Czasami przeszłość zachowuje się jak zapomniana rzecz w kieszeni starej kurtki: wydaje się, że została gdzieś daleko, a potem nagle się ją odkrywa – i już nie można udawać, że jej tam nie ma. Myśli krążą w kółko jak płyta i cały czas chce się wymyślić wariant„a co by było, gdyby...”.

W piosence słychać to niekończące się„przewinąć trochę do tyłu”. Ale pomimo całej nostalgii pozostaje dziwne uczucie wytrwałości: jakby nawet jeśli czas znów się zawrócił, w rękach pozostałoby to, co najważniejsze – miłość, która nie znika, a jedynie zmienia formę. I wtedy powtórka staje się nie pułapką, a sposobem na upewnienie się: cokolwiek by się nie wydarzyło, sedno zawsze pozostanie takie samo.