BOW AND ARROW

Czasami piosenki brzmią jak wyścig z własnymi marzeniami – kiedy buty są już zużyte, oddech się urywa, a przed nami wciąż miga światło, za którym nie sposób nie podążać. Nie ma tu spokojnego spaceru: wszystko pędzi do przodu, zrywami, z impetem, z pragnieniem przebicia się dalej, niż pozwalają na to siły.

W tej muzyce słychać dorastanie – to dziwne uczucie, kiedy zaczynasz rozumieć, że bycie silnym nie oznacza ukrywania słabości, ale podążanie za nimi ręka w rękę. I nawet jeśli droga prowadzi tam, gdzie jest to nieosiągalne, i tak warto pędzić, ponieważ sam lot staje się odpowiedzią. Piosenka przypomina: marzenie nie jest celem podróży, ale ogniem, który popycha do działania.