ロマンチシズム

To wszystko brzmi jak pamiętnik kogoś, kto wciąż uczy się odwagi. W każdym wersie czuć drżenie pierwszych kroków, niezręczną odwagę, która przypomina letni wiatr: na pozór chłodny, ale w środku wszystko płonie. Kwiaty kołyszą się, białe niedźwiedzie i wilki stają się metaforami pragnień – bycia zarówno delikatnym, jak i silnym, nie tracąc przy tym szczerości.

Piosenka opowiada o tym, jak kruche i ludzkie jest to uczucie – chęć bycia zauważonym. O tym, jak miłość i zakochanie, z ich absurdalnymi rymami i niedoskonałymi ludźmi, i tak sprawiają, że czujemy się żywi. I podczas gdy krótka wiosna i krótkie lato ustępują miejsca nowym epokom, pozostaje nadzieja: nawet dorosłe, zmęczone serca mogą drżeć z„dokidoki” i wierzyć w swoje małe, ale prawdziwe romanse.