感電

Wszystko kręci się tu wokół poczucia, że życie to nocna trasa, na której nikt nie zna trasy, ale prędkość jest taka, że wiatr wyrzuca myśli z głowy. Piosenka pachnie benzyną, zgubionym portfelem i głupimi kłótniami, które są potrzebne tylko po to, żeby potem się z nich śmiać, jakby to była strona z mangi.

W każdym refrenie jest emocja: przeżyć chwilę do końca, póki serce jeszcze drży przy każdym uderzeniu. W każdym wersie jest kpina z nudnych zasad i pewność, że nawet w najbardziej absurdalnej nocy można znaleźć iskrę. Nie ma tu wiecznych przysięg, ale jest chęć lecieć jak błyskawica i chwytać jasne sekundy, zanim znikną. W tym szaleństwie jest coś naprawdę szczerego: nie planować, nie oglądać się za siebie, tylko po prostu płonąć razem, aż do końca.