breakfast

Ciepły, niemal poranny utwór, w którym zamiast moralitetów pojawiają się proste rzeczy: gorący ryż, światło słońca, znane„ittkimas”, a nawet zapachy przeszłości, które nagle napływają jak stara kołdra. Słowa brzmią jak przyznanie, że bycie lekko pokręconym, absurdalnym i niedoskonałym jest normalne. Nie ma tu miejsca na patos: lepiej już tak, z ostygniętym śniadaniem i szczerą próbą przetrwania dzisiejszego dnia, niż wieczne poszukiwanie właściwych sformułowań.

Muzyka rozkłada codzienne gesty – powitania, pożegnania, uściski – na małe cuda. I to cud nie w kimś innym, ale w tym, że, jakkolwiek dziwne, nawet najbardziej zwyczajny dzień może rozrosnąć się w mały, ciepły świat, który należy tylko do ciebie.