BAD LOVE

Wydawało się, że obiecali wieczność, ale w rzeczywistości pozostała tylko cisza, w której najgłośniej rozbrzmiewa własne„dlaczego”. Jest tu złość, tęsknota i ta głupia uczciwość – kiedy nie można wybaczyć, ale jeszcze trudniej nie tęsknić. Słowa utknęły w gardle, uraza walczy z wspomnieniami, a w środku wciąż żyje nastoletnia naiwność: wierzyć bez dowodów, kochać bez zabezpieczenia, spadać bez spadochronu.

Muzyka niesie tę sprzeczność, jak ocean burza i gładkość jednocześnie. Chce się krzyczeć, chcieć schować głowę pod kołdrą i udawać, że nic się nie stało. A jednak między wierszami przebija się poczucie siły – tej samej, która pojawia się, gdy rozpada się znany świat i trzeba się zebrać na nowo. Niech to będzie z drżącymi rękami, niech to będzie z czerwonymi oczami, ale już innymi.