Goodbye

Pożegnanie w trybie powtórki: słowa brzmią jak notatka na kuchennym stole – krótko, chłodno i nieco teatralnie. Oskarżenia, skrucha i obietnice są zapakowane w rutynową choreografię rozstania: upadek na kolana, rzucenie się na miecz, pozostawienie notatki – wszystko zgodnie ze scenariuszem. Tam, gdzie powinno być wyjaśnienie, pozostaje tylko echo:„żegnaj” raz po raz, a ból nagle wydaje się znajomym meblem. Wrażenie – nie finał z fajerwerkami, ale cichy pociąg z odległą stacją: ludzie odjeżdżają, ktoś błogosławi, ktoś macha na pożegnanie, a światło w oknie powoli gaśnie. Trochę smutno, trochę ironicznie i zaskakująco po ludzku: czasami odejście to po prostu kolejny sposób, aby spróbować wszystko naprawić.