Nocturne

Sen wydaje się być potrzebny, ale po co, skoro noc sama bawi się w berka? Lampa świeci, telefon grzeje się w dłoni, myśli krążą szybciej niż winda sąsiada. Wydaje się, że wszystko jest proste: zadzwoń, a będzie ciszej. Ale nie, bo przyjemniej jest trochę podtrzymać intrygę, zawisnąć na granicy między„jeszcze trochę” a„no to teraz na pewno”.

Muzyka jest tu jak światło w kuchni o trzeciej nad ranem: ciepłe, niemal intymne, obiecujące, że na pewno nie będzie nudno. Nawet jeśli rano wkradnie się z workami pod oczami – było warto.