Infohazard

Sen i ekran przeplatają się tak, że trudno już zrozumieć, gdzie kończy się rzeczywistość, a zaczyna pamięć. Błysk dziecięcego przerażenia – postać bez twarzy, która pojawiła się zbyt wcześnie i zbyt gwałtownie. Wtedy było to przypadkiem, teraz – zagadką: dlaczego po latach obraz powraca i ponownie domaga się uwagi?

Muzyka balansuje na granicy koszmaru i wspomnienia, jakbyś przeglądał starą kasetę, na której przypadkowo znalazł się fragment, który nie powinien się tam znaleźć. Trochę przerażające, trochę pociągające – i zupełnie niemożliwe do oderwania wzroku.