HOLLYWOOD

Utwór, jakby wycięty z filmu„Los Angeles 2013”, gdzie powietrze jest gęste od dymu, palmy przegrzewają się w słońcu, a funkcja to nie aplikacja, ale impreza, gdzie każdy ma w rękawie nie tylko frazy. Nie chce się tu myśleć – chce się potrząsać głową i czuć, jak beton pod trampkami zaczyna wibrować. Każdy wers jest jak gest ręką z okna jadącego samochodu: wyraźny, zuchwały, bez żadnych wyjaśnień. To nie jest próba zaimponowania – to deklaracja praw drapieżnika, który nie ma żadnych pytań ani chwil zastanowienia. T ylk o d y m, pien i ąd z e, ruc h i West C o ast, k tór y p a chni e j e dnocz e ś nie p rochem i im p re z ą. To n i e ści e ż ka d źw i ękowa d o fil m u – to sam f i l m. S c enar i usz? N ie j est potr z ebny, kiedy s ą łań c u chy, r e f leksy i nastr ó j„pat r z, ale n i e d otykaj”.