Bintang 5

Flirt jako sport. Tu każde spojrzenie to prawie złamanie zasad, ale tak słodkie, że ręka nie podniesie się, by ukarać. Wszystko w ruchu: rytm kusi, głos ślizga się, jakby sugerując niebezpieczeństwo, którego nie może być. Scena to nie klub, tylko pole z cienkimi liniami przyzwoitości, po których wszyscy dawno przestali chodzić prosto. Tu nie ma pośpiechu – tylko gra: kto pierwszy odwróci wzrok, kto zaryzykuje zrobienie kroku bliżej. Trochę chaosu, trochę śmiechu, trochę "mówiłem ci, żebyś nie zaczynał". I w tej leniwej pewności rodzi się coś w rodzaju iskry – nie obietnica, nie wyznanie, po prostu moment, kiedy powietrze między dwojgiem ludzi staje się gęstsze, niż powinno być.