君と羊と青

Bywa, że życie nagle zapala się tak jasno, że chce się przeżyć każdą sekundę – jak przycisk „jeszcze raz”, aż palce zetrą się w pył. Świat pędzi, próbuje zostawić w tyle, ale kto powiedział, że nie można oswoić tego szaleństwa i wyprzedzić go z uśmiechem? Wszystko płonie, błyszczy, razi prądem – i w tym chaosie pojawia się ktoś, kto nagle akceptuje nawet twoją „dojrzałość”. Jakby mówił: tak, jesteś gorzki, ale żywy. I od tego w środku wszystko zaczyna się ruszać, poruszać, rozkwitać. Gdzieś tam, za zamkniętymi powiekami, przeszłość wciąż macha ręką, a z przodu czeka już kolejny świt – zbyt oślepiający, by po prostu stać i patrzeć.