für immer jung

Noc pachnie wolnością i czymś lekko gorzkim – jak powietrze po deszczu, w którym rozpłynęły się pozostałości wczorajszego dnia. Czas przecieka przez palce jak popiół, a im mocniej go trzymasz, tym szybciej ucieka. Wszystko wydaje się jednocześnie żywe i ulotne: śmiech, światło w oknie, dotyk, echo głosu w telefonie, którego już nie będzie.

A jednak w tej kruchości jest dziwny spokój. Dopóki płonie, znaczy, że było. Dopóki boli, znaczy, że żyje. A jeśli szczęście jest tylko pożyczką, niech trwa choćby chwilę dłużej niż noc. Bo czasami wieczność mieści się w jednym krótkim„teraz”.