Angel

Czasami cud nie przychodzi z nieba, ale z mrugnięciem oka i potarganymi włosami – bez aureoli, ale z błyskiem w oczach, który sprawia, że świat traci nieco równowagę. Cała ta anielska tematyka to tylko wymówka, aby wyjaśnić sobie, dlaczego nagle wszystko zaczęło brzmieć czystiej, nawet śpiew ptaków na podwórku.

Miłość nie dotyczy tu skrzydeł i świętości, ale tej samej cichej obsesji, kiedy trzymasz się człowieka, jakby był ostatnią nutą w piosence, i boisz się, że cisza nadejdzie, zanim zdąży zabrzmieć do końca. Trochę szaleństwa, trochę wdzięczności – i pełne poczucie, że raj może właśnie tak wygląda: dwie zielone iskry w ciemności i oddech, który staje się muzyką.