Фетиш (Acoustic Version)

Noc znów wszystko zakryła - delikatnie, jak troskliwa kotka, która łapką wygładziła sierść na niespokojnych myślach. Wszystko, o czym od dawna chciałem zapomnieć, w końcu samo się wyczerpało. Nie dramat, nie burza, a po prostu spokojny oddech: odpuszczam. Wczorajszy dzień jest schowany gdzieś między starym biletem a pogniecioną listą rzeczy do zrobienia i niech tam leży.

Jest w tym dziwna lekkość - nie gorycz rozstania, a niemal ekscytacja początku. Serce ostygło, ale umysł w końcu się obudził: wybiera drzwi, buduje nowe trasy. Nawet ból stał się czymś w rodzaju pamiątki - nieco pękniętej, ale wciąż ukochanej„fetyszy”. Ponieważ po każdym„żegnaj” zawsze następuje ciche, ale uparte„naprzód”.