Alles versucht

Pachnie spalenizną, betonem i desperacką determinacją. Wszystko wokół jakby bawi się w wojnę – ulice, myśli, nawet powietrze drży od napięcia. Kiedy strach już dawno stał się sąsiadem, a wątpliwości – tylko szumem w tle, w środku pozostaje jedno: pragnienie odzyskania spokoju, choćby jakiegokolwiek. Choćby wyrwanie kawałka tego, co kiedyś było twoje.

To ścieżka dźwiękowa do momentu, w którym człowiek zepchnięty do narożnika nagle się prostuje. Nie bohater, nie złoczyńca – po prostu ten, kto zmęczył się przegrywaniem. Każdy beat jest jak strzał, każde słowo – krok przez wewnętrzne piekło, gdzie już nie jest strasznie, bo wczoraj było straszniej. A na końcu, po całym tym grzmiącym gniewie, słychać ciche„Guten Morgen, Papa” – przypomnienie, że pod całą tą zbroją kiedyś był ktoś żywy.