Mr. Ocho

Noc pachnie benzyną i banknotami, a głos jakby mówi prosto do ucha: sympatie na pokaz – zmyte maski, fałszywe uśmiechy – nie pasują do tej okolicy. Tutaj uczciwość nie jest luksusem, ale wyrobionym nawykiem: nie udawać, nie schlebiać, nie uśmiechać się hipokrytycznie. Zimny humor i ciepła grubiańskość przeplatają się jak sznurowadła w butach – praktycznie i z odrobiną bezczelności.

Sukces mierzy się nie liczbą polubień, ale liczbą przebytych nocy i umiejętnością nie zgubienia się w blasku żyrandoli. Pokoje typu suite, pliki banknotów i nawyk patrzenia na obie strony – wszystko to jest blisko, ale więź z ulicą pozostaje silniejsza niż jakakolwiek karta kredytowa. Ironią losu jest to, że teraz rady dorosłych brzmią jak szum z poprzedniego życia, a mentorem jest tutaj własna droga: uczy surowo i po bratersku. Poczucie odpowiedzialności i lekkie zmęczenie – jak ciepły szalik na zimnym placu: nie uchroni przed zamiecią, ale ogrzeje na kilka kroków.