Bolide allemand

Miasto szumi, jakby ryczało na starcie – i pod tym szumem silnik rusza z miejsca, pozostawiając za sobą poprzednie życie i tych, którzy nie osiągnęli wymaganej prędkości. Tutaj wszystko kręci się wokół blasku i niebezpieczeństwa, tej rzadkiej mieszanki pewności siebie i zmęczenia, kiedy„teraz wszystko jest w porządku” brzmi nie jak radość, ale jak stwierdzenie: tak, przeżyłem, tak, podniosłem się.

Każdy wers pachnie benzyną i poczuciem własnej wartości, zdobytym nie dzięki motywacyjnym cytatom, ale dzięki nocom, w których decydują nie słowa, ale refleks. Chrom lśni, bity dudnią, a w środku tylko krótkie„wszystko pod kontrolą”, które kłamie, ale pięknie. W tym wyścigu nie szuka się sensu – szuka się dźwięku, który głośniej niż wszystko inne przypomni, że nie ma już powrotu.