Malabares

Miłość nie polega tu na wyznaniach rodem z filmów, ale na oddechu między słowami. W ciszy, gdzie sekundy nagle postanawiają się zatrzymać – z szacunku dla chwili. Wszystko wokół jakby lekko topnieje: powietrze gęstnieje, skóra pamięta, serce spieszy się, by wyprzedzić samo siebie.

Ona jest jak lato po burzy: trochę niebezpieczna, lekko słona, ale niemożliwie żywa. On jest tym przypadkiem, kiedy szczęście nie przeminęło, ale zatrzymało się na kawę. Razem są małym spiskiem przeciwko nudzie, gdzie uczucia strzelają bez ostrzeżenia, a lęki cicho chowają się za zasłoną.

A jeśli życie naprawdę przypomina różę – z kolcami, trucizną i zapachem, to ta piosenka jest o tym rzadkim wieczorze, kiedy róża rozkwita prosto w dłoni i nikogo nie boli.