La Tirana

Dziewczęca rozmowa w rytm muzyki – pozornie lekka, ale z sercem na dłoni. Skargi na„problemas de amor” zamieniają się w bojowy hymn przyjaciółek, którym zbyt często przypisywano etykietkę„tyranów” tylko dlatego, że chciały kochać prawdziwie. W tekście – szczerość bez upiększeń: zmęczenie grami i pragnienie prostego, niezawodnego ciepła.

Brzmi jak wyznanie w kuchni przy butelce wina, gdzie każdy wers to smutek, to śmiech przez łzy. A jednak między wierszami przebija się siła: nie zgadzać się na mniej, wymagać miłości bez warunków. Tanecznie i uparcie, z tą samą ironią, która pomaga przetrwać nawet w najbardziej„problemas infernales”.